دل نوشته هاي يك متخصص

يك نمونه حيواني را دقيقاً پس از مواجهه با عاملي وبسايت كه سبب ايجاد تروماي اكوستيك مي شود نشان مي دهد. توجه كنيد كه اندام كورتي از غشاء پايه بيرون افتاده و در يك مدل «مارپيچي» پيچ مي خورد. در طول چند روز پس از مواجهه تمام سلول هاي حسي و پشتيبان (محافظ) در اين ناحيه از حلزون تخريب شدند و اين ناحيه با يك لايه از بافت اپپتليوم سنگفرشي پوشانده شد. حساسيت بالاي حلزون نسبت به تروماي آكوستيك يك ويژگي اصلي براي حلزون گوش است. تروماي آكوستيك نيمه ي رأسي گوش داخلي را تحت تأثير قرار مي دهد. قابليت آسيب پذيري نيمه ي قاعده اي حلزون گوش سبب انتقال علائم گوش خارجي و مياني مي گردد و همچنين منجر به گسترش فضايي صداهاي كوتاه مدت كه مي توانند باعث تروما گردند مي شود.چه ويژگي هايي در صوت (صدا) وجود دارد كه به آنها قابليت ايجاد تروماي آكوستيك مي دهد؟اول اينكه مواجهه با عامل خطرساز بايستي تا حدي بالا باشد كه به آن سطح بحراني مي گويند يعني اينكه سيگنال مي بايست داراي انرژي كافي جهت كشيدن مجموعه غشاي پايه / اندام كورتي بيش از حدود الاستيك آن باشد.سطح بحراني تا حدودي در ميان افراد و گونه هاي مختلف متفاوت است اما در انسان ها بيش از ميزان ماكزيمم SPL dB 140 مي باشد كه يك حد پايه رايج است و اين حد بوسيله مقررات سروصداي شغلي تغيير پيدا كرده است.(OSHA, 1983; NIOSH, 1998)دوم اينكه مواجهه به جاي «پيوسته بودن»، «ايمپالسي» است كه مواجهه ايمپالسي مدت زمان بسيار كوتاهي از ميكروثانيه تا چند ميلي ثانيه را داراست. سوم اينكه به نظر مي رسد «زمان خيز» سيگنال با قطري كه ايجاد مي كند مرتبط است. يك پيش بيني مهم خطر ناشي از مواجهه ي ايمپالسي اين است كه چگونه فشارصوت از محيط تا سطوح اوج افزايش مي يابد

منبع:

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%db%8c%d9%86%d8%aa%d8%b1%d8%aa%d9%88%d9%86/