دل نوشته هاي يك متخصص

سالها پس از مقاله كلاسيك Starr و همكاران (1996) تعاريف ارائه شده از نروپاتي شنيداري، با توجه به تجربيات كلينيكي بدست آمده از صدها مريض و توسط محققين غيروابسته در سراسر دنيا دستخوش بازنگري اساسي گرديد.

اگرچه، از اواسط 1990 گروهي ازمحققين باتري سمعك ويدكس (Berlin و همكاران) اين عبارت را با اضافه كردن كلمه «ناهمزماني شنيداري» (Auditory dys-synchrony) مورد تاييد قرار دادند، تا امكان بازشناسي يكي از متغيرها در يافته هاي شنوايي پديد آيد.

بر مبناي ارزيابي اديولوژيك كامل از گروه زيادي از بيماران با «نروپاتي شنوايي» (AN) كه توام با مطالعات پاتوفيزيولوژيك گروه هاي منتخب بود، Starr و  همكاران پيشنهاد كردند كه AN توام با درگيري سلولهاي گانگيوني، آكسون ها، و دندريت هاي نزديك (پروكزيمال) را مي توان به عنوان Proximal AN يا نوع AN I ناميد.

«ما پيشنهاد مي كنيم كه تصوير كلينيكي AN توام با اختلالات اجزاءدو سيستم محيطي شنوايي (دندريت هاي انتهايي، سلولهاي  مويي داخلي، سيناپس ها) به عنوان DISTAL AN يا نوع II معرفي شوند تا بتوان آنها را از تروپاتي پروكزيمال يا نوع I كه ناشي از دژنداسيون اوليه عصب شنوايي است، افتراق دارد. نروپاتي نوع I، ممكن است همراه با وجود نروپاتي محيطي باشد يا نباشد.»

از اواسط 1990 محققين كلينيكي در اطراف جهان، شروع به گزارش مشاهداتي از الگوهاي همانند در يافته هاي شنيداري كه به صورت ويژه شامل حفظ OAE و C M در بيماراني با عدم ثبت ABR مي گرديد، نمودند.

لغت «نروپاتي شنوايي» عليرغم اينكه ذاتا لغت دقيقي نيست، اما با موانع جدي روبرو نگرديده است. و استفاده از آن افزايش نيز يافته است. اين واژه، به صورت مداوم، توسط نويسندگان و محققين در كتاب ها و مجلات، در مورد بيماراني كه هيچ شاهد واضحي براي بدي عملكرد عصب شنوايي در مورد آنها وجود نداشت به كار گرفته شده است. مثلا هاي متعددي در متون مي توان در مورد كاربرد ضعيف اين واژه ارائه داد. مثلا Deltenre et al (1997) تحت عنوان نروپاتي، سه نوزاد را با يافته هاي متغير پزشكي ذكر كرده است كه همه ناهنجاري در BAEP برانگيخته شده با كليك را نشان مي دادند. هيچ جزء عصبي قابل تشخيص نبود. اگر چه يك اعوجاج اوليه كه مي شد آن را به صورت كلوكلئار ميكروفونيك معرفي كرد، ديده مي شد.

Rance و همكاران (1999) يكي از اولين گروه هاي نوزادان و كودكان را معرفي كردند. كه با اتيولوژي هاي متفاوت كه هيپر بيلير و بينميا يكي از شايعترين آنها بود، تشخيص «نروپاتي شنوايي» براي آنها اطلاق شده بود.