دل نوشته هاي يك متخصص

تعديل روشهاي زنجيرة تحريكي، مي‌تواند باعث كمتر شدن تاثيرات منجر به افزايش زمان نهفتگي و كاهش دامنه گردد. از اوائل 1980، گزارش‌هايي از حفظ قابل توجه زمان آزمون، و افزايش كارايي تست با استفاده از تكنيك‌هاي زنجيرة تحريك به صورت منظم در مقالات متعدد ارائه شده است.

با اين حال، اگرچه، روش‌هايي چون MLS در سيستم‌هاي موجود تجاري نيز به عنوان يك ويژگي‌ گنجانيده شده است، ليكن استراتژي‌هاي زنجيرة تحريك نمايندگي سمعك اتيكن هنوز به صورت وسيع در مجموعة آزمون‌هاي كلينيكي ABR، جايگزين نشده‌اند.

محرك نويز: سيگنال‌هاي نويز كه به تنهايي يا همراه با كليك و تن‌برست، ارائه مي‌شوند، اغلب در متون مربوط به ABR كلينيكي، توصيف مي‌شوند. دلايل به كارگيري نويز به عنوان محرك، يا همراه با محرك، در بين مطالعات مختلف، تفاوت مي‌كند، و شامل تحقيق در مورد پديده‌هاي شنوايي پايه‌اي (مثلاً خواص پاسخي زماني حلزون و عصب شنوايي)، يا اهداف كاربردي كلينيكي بيشتر (مثلاً وابستگي فركانسي بيشتر براي ارزيابي كلينيكي نوزادان و كودكان) مي‌شود.

محرك نويز، مورداستفاده در ارزيابي gap detection، يك فرآيند سايكوفيزيكي كه براي ارزيابي، پردازش شنيداري زماني يا وضوح زماني به كار مي‌رود نيز به عنوان محرك در توليد ABR، موثر است.

ABR با يك noise burst اوليه با ديرش بزرگتر از 15 ms برانگيخته مي‌‌شود، و سپس در طي چند ميلي ثانيه دومين noise burst به عنوان محرك براي ABR دوم ارائه مي‌شود. فاصلة سكوت (gap) معمولاً در گسترة 0 MS تا بيش از 100 ms، ممكن است متفاوت باشد.

يك فرض اوليه، در مورد اندازه‌گيري gap detection اين است كه ABR متعلق به دومين noise burst اگر، فاصلة سكوت كاملاً توسط سيستم شنوايي پردازش شده باشد، (يعني اينكه gap برابر با فاصلة لازم براي وضوح زماني است يا بيشتراز آن است) تغيير نخواهد كرد. داده‌هاي هنجار، براي ABR برانگيخته شده توسط noise burst كه پس از noise burst ديگر ارائه شده (يعني آستانة gap detected نرمال تعريف شده) جمع‌آوري شده‌اند.

تغييرات در زمان نهفتگي موج V، يا عدم وجود ABR، براي محركي كه پس از يك فاصلة سكوت كه توسط افراد طبيعي قابل تشخيص است يعني ديرش gap براي عدم تداخل با ABR به اندازة كافي طولاني است، همراه با نقائصي در پردازش شنيداري زماني است.

تغييرات طبيعي در ABR با ديرش‌هاي كوتاه‌تر gap شامل طولاني‌شدن زمان نهفتگي و كاهش دامنه مي‌شود. در افراد جوان نرمال با ديرش gap به كوتاهي، 8 ميلي‌ثانيه، يك ABR قابل تشخيص وجود دارد، در حاليكه هنگاميكه gap silent، به كوتاهي 4 ميلي‌ثانيه است، ممكن است ABR حضور نداشته باشد.

Werner و همكاران، كاربرد ABR در ارزيابي الكتروفيزيولوژيك پردازش زماني، با روش gap detection، را مورد تحقيق قرار دادند. افراد مطالعة آنها 33 فرد جوان و 30 نوزاد بودند، از اين 30 نوزاد، 10 نوزاد سه ماهه و 20 نوزاد شش ماهه بودند، محرك، يك جفت نويز 15 ميلي‌ثانيه‌اي عريض باند بود، كه با فاصله‌هاي سكوت، از 0 تا 125 ميلي‌ثانيه از هم جدا مي‌شدند.