دل نوشته هاي يك متخصص

اين محققين به جزء «X» كه بين امواج معمولي II , I ديده مي شد و قله «Y» كه بين امواج III , II ديده مي شد اشاره كردند.

به نظر مي رسيد كه جزء y قلۀ II مرسوم را در نوزادان، انواع سمعك ها از بين مي برد. از آنجا كه قلۀ y در بزرگسالان به حداقل مي رسيد، جزء مرسوم II معمولاً به صورت برجسته و بارز باقي مي ماند. جزء x نيز به صورت مشابه بر امواج مرسوم همجوار خود تاثير مي گذاشت.

معدل گيري»

معدل گيري مرسوم (ميانه) همواره، براي كسب و افزايش پاسخ هاي برانگيختۀ شنوايي كه آغشته با فعاليت نروژينك و نرولوژيك زمينه هستند، به صورت كلينيكي، به كار گرفته شده است. اصول مهم در درك معدل گيري سيگنال در فصل 3، توصيف شده اند. بر طبق گفتۀ (1999) kalayci , ozdamar، «معدل گيري ميانه، فرض مي كند كه پاسخ هاي ثبت شده از يك جاروب منفرد، محتوي يك سيگنال ثابت كه به نويزي كه به صورت تصادفي رخ مي دهد، اضافه شده است مي باشد. بنابراين، تجميع Sommation همزمان پاسخها، جزء سيگنال را افزايش مي دهد در حاليكه نويز را مي كاهد».

اگرچه، معدل گيري مرسوم، به صورت آشكار، به عنوان يك روش موثر شناخته شده است، اما فاقد محدوديت نيست. در طي سالها، اين فرض اوليه، در مورد معدل گيري مرسوم كه در وضعيت كلينيكي با بيماران واقعي، پاسخ ثابت و از نظر زماني وابسته به محرك Time – Locked باقي مي ماند و نويز، هميشه «ثابت و تصادفي» است، مكرراً توسط مهندسين، فيزيكدانان و دانشمندان علوم پايه شنوايي به چالش كشيده شده است. كلينيسين ها، هم آگاه شده اند كه يك آرتيفكت واقعي اندك در طي ارزيابي ABR، كه شايد ناشي از حركت كوتاه و ناخواسته بيمار باشد، مي تواند بلافاصله چندين دقيقه معدل گيري خوب سيگنال را آلوده كند و در نتيجه آناليز مطمئني امواج ABR را مغشوش ساخته يا حتي مانع از آن گردد.

از اوائل 1980، استراتژيهاي آناليز، پردازش، و ارزيابي نوآورانۀ گوناگوني به عنوان جايگزين معدل گيري مرسوم، براي بهبود معدل گيري سيگنال ارائه شده اند كه از جمله مي توان به «معدل گيري وزني» يك نسخۀ Bayesian از معدل گيري وزني Median-averaging , adaptive – filtering , wiener – filtering اشاره كرد.