دل نوشته هاي يك متخصص

وضعيت هوشياري و خواب

اغما در يك انتهاي طيف وضعيت هوشياري قرار دارد. از قديم مداركي مبني بر حضور پاسخ MMN در حالت اغما ارائه شده است، و مهم تر آن است كه شروع قيمت سمعك به پيدايش يك موج منفي MMN در حالت ثبت از جايگاه فرونتال - مركزي مغز، يكي از نشانه هاي زود هنگام بازگشت هوشياري است. تحقيقات بعدي نيز وجود ارتباط بين ظاهر شكل موج MMN و احتمال بيدار شدن فرد را نشان داده اند.

در مقابل در تحقيقي ديگر، بر روي تعداد نسبتا زيادي از بيماران در اغما (128 نفر) دريافتند كه حساسيت آزمون MMN بعنوان يك ابزار براي پيش بيني بازگشت هوشياري،  كم است. در اغلب بيماراني كه بعدا از حالت اغما خارج شده بودند، هيچ نوع پاسخ MMN مشاهده نشده بود. ميزان دقت MMN براي پيش بيني برگشت حالت هوشياري در اين حد است كه نزديك شدن فرد – در اغما - را به زمان بازگشت به هوشياري نشان مي دهد. عده اي نيز معتقدند موج منفي مشاهده شده در حالت اغما احتمالا ناشي از يك منبع ديگر براي منفي شدگي بوده و ربطي به پاسخ MMN ندارد. گروهي ديگر از محققان نيز معتقدند نتايج عملكردي آزمون MMN در اغما ضعيف است، يعني نسبت منفي كاذب در پيش بيني بهبودي (بيماراني كه پاسخ MMN واضحي نداشته اند، اما هوشياري آنها بازگشته بود) بالا است. و هم چنين نسبت بالايي از مثبت كاذب (بيماراني كه پاسخ MMN نرمال داشته اند، اما هرگز از ضربه مغزي و حالت اغما نجات نيافتند) نيز مشاهده مي شود.

علاوه بر آن، يافته هاي پاسخ MMN در دوره حاد مشكلات ناشي از ضربه مغزي، در پيش آگهي وضعيت نورولوژيك يا پيامدهاي شناختي پس از بازگشت از اغما نقش ندارند. البته انواع ديگري از متغيرها مثل حفظ يكپارچگي (سلامت) ساير نواحي مغز و هم چنين وضعيت عملكردي ساير دستگاه هاي بدن، نقش بسيار مهمي در برآورد پيامدهاي نهايي پس از بازگشت از حالت اغما ايفا مي كنند.

گفته شده است كه : «رديابي خودكار يك تغيير قابل تشخيص در محيط شنيداري پيرامون فرد، يك عملكرد تطبيقي سيستم عصبي شنوايي است كه تحت شرايط مختلف هوشياري تا حدي ثابت باقي مي ماند.» از آنجا كه توليد پاسخ MMN به وضوح نشان دهنده دخالت مكانيسم غيرارادي تغيير وضعيت توجه نسبت به محرك هاي صوتي است، انتظار مشاهده پاسخ MMN حين خواب كاملا منطقي است. در شروع خواب و در خواب غير REM (حركات سريع چشم) پاسخ MMN بصورتي ناپايدار ثبت مي شود و يا اصلا قابل ثبت نيست. احتمال رديابي پاسخ MMN در خواب REM افزايش پيدا مي كند. عواملي كه  احتمالا بر پاسخ MMN حين خواب موثر هستند شامل اندازه تفاوت بين محرك هاي استاندارد و انحرافي، و ISI يا SOA است.هم چنين عامل ديگري كه در عدم تطبيق نتايج مطالعات مختلف در مورد خواب و MMN نقش دارد، ساير پاسخ هاي برانگيخته شنيداري ديررس مثل مجموعه (K-complex)K،N350  و N550 هستند كه از خواب تاثير مي پذيرند. فرض بر اين است كه مكانيسم هاي پايين به بالا (سيستم فعال سازي تورينه اي (Reticular) و ساير ساختارهاي زير تالاموسي به اضافه خود تالاموس) در كاهش پاسخ MMN حين خواب نقش دارند، به عبارتي ورودي هاي حسي، قبل از ورود به مكان مولد MMN در لوب تمپورال دچار وقفه مي شود هم چنين مكانيسم هاي بالا به پايين (مثل حافظه تجربيات پيشين) نيز بر آن موثرند.