دل نوشته هاي يك متخصص

يك مارپيچ روبه پايينزماني كه يكي ازاعضاي خانواده فروش سمعك اينترتون بااين واقعيت روبرو مي شودكه شنوايي اش تغييركرده است، دراين حالت سايراعضاي خانواده نيز دچاراسترس مي شوند. آنها، فردكم شنوا را به دليل واضح صحبت نكردن، سرزنش مي كنند يااينكه به طور عمدي اورا ازمكالمه حذف مي كنند. به دليل مشكل بودن برقراري ارتباط بافرد كم شنوا، خانواده ها براي صحبت با سايرافراد پيرامون فرد كم شنوا متمايل مي شوند واگراو درخواست كند كه چيزي تكرارشود، آنها براي به حداقل رساندن تلاش شان اين پاسخ را مي دهند "مهم نيست، آن واقعا چيزمهمي نبود". سايراعضاي خانواده (به خصوص همسر) اغلب مسئوليت شنيدن براي عضوكم شنوا رابه عهده مي گيرند؛ به اين صورت كه آنها چيزي كه بيمارنشنيده بود را برايش توضيح مي دهند، مكالمات ازدست رفته راپوشش مي دهند ومسئوليت همه تماس هاي تلفني يا خجالت هاي اجتماعي ممكن درزماني كه فردكم شنوابراي توضيح ارائه شده يك پاسخ نامربوط مي گويد، رابه عهده مي گيرند.فردكم شنوا ممكن نيست بارمسئوليتي كه همسرش متحمل مي شود، رادرك كند. زماني كه بيمار وهمسرش به منظورتوصيف اثرات كم شنوايي روي زندگي شان موردبررسي قرارمي گيرند، معمولا همسرفردكم شنوا درمقايسه بادرك خودفرد، وجودمشكلات بيشترقبل ازفيتينگ سمعك وسودمندي بيشتربعد ازفيتينگ سمعك راگزارش مي كند. اين گزارشات درمورد ميزان زياداسترس ناشي ازكم شنوايي روي همسرفرد باآسيب شنوايي ياسايراعضاي خانواده به مااطلاع مي دهد. سايراعضاي خانواده ممكن است نااميدي وسرخوردگي هنگام ارتباط بوسيله تلفن رانيز تجربه كنند؛ وفرد كم شنواممكن است اين مشكلات رابه عنوان عدم پذيرش خودشان درك كنند به جاي اينكه آن رابه عنوان نتيجه اي ازمشكلات ارتباطي بداند. يك مارپيچ روبه پايين مي تواند رخ دهد: "صحبت كردن باپدر خيلي سخت است، بنابراين من هنگام صحبت بااو جزئيات را به حداقل مي رسانم"؛ پدرازاين محدوديت خشمگين مي شود وحتي به تلاش هاي ارتباطي نيزكمتر كمك مي كند. بديهي است كه اين عكس العمل ها درمورد فعاليت هاي اجتماعي بيمار ومحيط كاري اش نيزگسترش مي يابد.پاراگراف هاي قبل به مايادآوري مي كند كه انسان ها موجوداتي اجتماعي هستند وكم شنوايي آنها بر روابط شخصي شان اثرمي گذارد. بنابراين اديولوژيست ها نياز دارند كه سايرافراد مرتبط با بيمار رانيز درپروسه درمان مورد بررسي قراردهند. اين افراد توسط بيمار تعيين مي شوند وشامل همسر، مخاطبين، خانواده ودوستان مي باشند؛ كه بايد براي حضوردر ملاقات، فراهم كردن اطلاعات، ارائه ديدگاه ومشاركت در توسعه طرح درماني تشويق شوند. اديولوژيست ها تنها يك بخش از سيستم حمايتي فرد مي باشند؛ بيمار حمايت بيشتري را ازطرف همسرش دريافت مي كند، وبه احتمال زياد اوبراي انجام طرح درماني اقدام مي كند.

منبع:

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%db%8c%d9%86%d8%aa%d8%b1%d8%aa%d9%88%d9%86/