دل نوشته هاي يك متخصص

درك صداهاي آلات موسيقي، به شدت به شروع گذرا و ساختار زماني صوت دارد. مشخصه ي تن پيانو بر اين واقعيت بستگي دارد كه نت ها شروع تند و افت تدريجي دارند. اگر ضبط صداي يك پيانو به حالت معكوس انجام شود ، كيفيت صدا كاملا متفاوت قيمت سمعك اتيكن مي شود. در اين حالت شبيه هارمونيوم يا آكوردئون است عليرغم اين حقيقت كه طيف بزرگ طولاني مدت با معكوس كردن زمان تغييري نمي كند. درك اين صداها كه موقتا نامتقارن هستند توسط پترسون مورد مطالعه قرار گرفته است. او از حامل هاي سينوسي كه دامنه ي آنها توسط تابع نمايي تكرار شونده تعدليل شده بود استفاده كرد. اين بسته ي صوتي يا به طور ناگهاني افزايش يافت و تدريجا كم شد يا تديجي زياد شد و ناگهان از بين رفت. صداهاي ميرا نسخه ي معكوس شده ي زماني صداها بودند و طيف بلند مدت يكساني داشتند. اين صدا دوره ي تكرار شونده ي اين مجموعه صدا را داشت كه حدود 25 ms بود و نصف طول عمر آن را داشت. براي صداهاي سينوسي ميرا نصف مدت ماندگاري آنها توسط دامنه ي آنها توسط دو فاكتور گرفته شده است. پترسون گزارش داد كه صداهاي مانده و ميرا كيفيت هاي متفاوتي دارند. براي نصف طول عمر 4ms، صداي ميرا به عنوان منبعي واحد در نظر گرفته مي شود مثل حالتي كه درام در فضايي تو خالي و سطح رزونانس نواخته مي شود. صداي مانده به دو صورت شنيده مي شود. درام رولي كه بر روي يك سطح غير رزونانس نواخته مي شود و تن مستمري كه به فركانس حامل مربوط است. آكيورد و پترسون از بسته هاي صوتي كه يكسان بودند استفاده كردند اما صداي حامل پهناي باند نويز مانندي داشت تا اينكه سينوسي باشد. آنها گزارش كردند كه صداي ميرا به صورت درامي كه سيم روي آنها زده مي شود، شنيده مي شود. هيچ خشي در كيفيت صدا نبود. در مقابل، صداهاي مانده به صورت نويز شنيده مي شدند و داراي خش بودند. اين آزمايشات نشان مي دهند كه  بسته هاي زماني در درك كيفيت صدا نقش مهمي ايفا مي كنند. 

پولارد و جانسون روشي ادراكي كه مربوط به توصيف ويژگي هاي متغير با زمان صدا ها است را معرفي كردند. صدا از فيلترهايي به عرض 1/3 اكتاو عبور مي كند. بلندي هر باند در فواصل 5ms محاسبه مي شود. مقادير اين بلندي به سه مختصات تبديل مي شوند كه بر اساس سه عامل تعيين مي شوند:

1. جزء اساسي

2. يك گروه حاوي اجزاي 2-4

3. يك گروه حاوي اجزاي 5-n

واكه­ها اصواتي هستند كه طيف فركانسي پايين (Low Frequency) دارند و شدت يا قدرت (Power) بيشتري دارند. (اِ، اَ، اُ، او، اي، آ) در مقابل صامتها يا همخوانهاي گفتاري طيف فركانسي بالا و شدت كم دارند.

همچنانكه گفته شد طنين گفتار توسط واكه­ها دريافت مي­شود در حاليكه تمايز و درك گفتار مبني بر همخوانهاست و با توجه به اينكه همخوانها شدت كمتري دارند نويز زمينه بيشترين كاهش و پوشش را بر همخوانها ايجاد مي­نمايد و در محيطهاي قيمت سمعك معمولي پر سر و صدا نسبت سيگنال به نويز به نحو قابل ملاحظه­اي كاهش مي­يابد. در صورتيكه شنونده در شرايط پر سر و صدا بطور آگاهانه به صدا توجه مي نمايد (فرآيند گوش كردن) وتحريك سيستم ليميك باعث مي­شود آستانه­ي ادراك بسيار افزايش يابد و در محيط پر سر و صدا با تحريك هيجاني يا ايجاد انگيزه براي گوش كردن به يك مطلب توجه مي­نمايد .

 در اين شرايط فعاليت كرتكس فرونتال باعث مي­شود كه فرد پتانسيل گوش بزنگي (Bereitschoft Potential) يا براچيوف داشته باشد. اين پتانسيل حاصل فرآيند مهار كرتكس شنوايي و تأثير سيستم وابران است كه موجب افزايش نسبت سيگنال به نويز و ميزان درك گفتار بيشتر مي­شود. نشان دهنده­ي يك پردازش سطح بالا در سيستم شنوايي مركزي يا پردازش محتوايي است. پردازشي كه بر اساس كدبندي اطلاعات حسي انجام مي­شودحافظه‌ شنوايي‌ را بوجود مي اورد كه مسئول‌ ضبط‌ اطلاعات صوتي‌ است. اين‌ حافظه‌ به‌عنوان‌ يك‌ مخزن‌، محركات‌ شنوايي‌ را كه‌ ممكن‌ است كلامي‌ يا غير كلامي‌ باشد، دريافت‌ كرده‌ وآن‌ها را حفظ‌ و نگهداري‌ مي‌كند تا در موقعيت‌ و بسته‌ به‌ شرايط‌ موجود، آن‌ها را بازيابي‌ كرده‌ وبصورت‌ پاسخهاي‌ مناسب‌ ارائه‌ دهد.در مورد رشد گفتار و زبان‌ به‌ عنوان‌ يكي‌ از كاركردهاي‌ عالي‌ مغز صرفاً دريافت‌ تحريكات ‌منجر به‌ ايجاد شناخت‌ و نهايتاً رشد زبان‌ نخواهد شد، بلكه‌ اطلاعات‌ دريافت‌ شده‌ بايد ذخيره‌شوند تا  درصورت‌ نياز، مورد استفاده‌ قرار گيرند. بدست‌ آوردن‌ شناخت‌ از يك‌ پديده‌، مشروط‌به‌ درك‌ اطلاعات‌ و جزئيات‌ مربوط‌ به‌ آن‌ است‌ و درك‌ هر پديده‌، بعد از فرآيند ذخيره‌ سازي‌اطلاعات‌ مربوط‌ به‌ آن‌ صورت‌ مي‌گيرد. دز زمينه‌ محركات‌ شنوايي‌ هم‌، درك‌ و شناخت‌ پس‌ ازذخيره‌ سازي‌ اين‌ محركات‌ صورت‌ مي‌گيرد و سپس‌ اين‌ محركات‌ در يادگيري‌ جنبه‌ها وپديده‌هاي‌ مختلف‌ مورد استفاده‌ قرار مي‌گيرند.رشد گفتار و زبان‌ كودك‌ تا حد زيادي‌ به‌ كاركرد خوب‌ و مؤثر حافظه‌ شنوايي‌ بستگي‌ دارد وكودك‌ از همان‌ مراحل‌ اوليه‌ تولد بسياري‌ از يافته‌ هايش‌ را مديون‌ عملكرد مؤثر حافظه‌ شنوايي‌است‌ و در صورت‌ ضعف‌ در حافظه‌ شنوايي‌، اطلاعات‌ شنوايي‌ بطور دقيق‌ و متوالي‌ در حافظه‌صوتي‌ ضبط‌ نخواهد شد و در نتيجه‌ درك‌ فرد از پيام‌ شنيده‌ شده‌ ناقص‌ خواهد بود.نقش‌ شنوايي‌ در فراگيري‌ گفتار و زبان‌ و برقراري‌ مهارتهاي‌ ارتباطي‌ بسيار گسترده‌ و عميق‌است‌،

با تفكيك شركت كنندگان مطالعه بر اساس 4FA HTLبه دو گروه ، ديده شد كه در افراد با 4FA HTL ≤ 43dB HL هيچ تفاوت معني داري بين كاربران جديد و با تجربه پس از يك ماه سازگاري با سمعك جديد مشاهده نشد . اما كاربران جديد باتري سمعك با 4FA HTL > 43 dBHL بهره كمتري باتري سمعك را نسبت به كاربران با تجربه ترجيح دادند ( به طور ميانگين در حد 6 dB)

با توجه به نتايج مختلف مطالعات در اين زمينه ، تاثير تجربه در روش NAL-NL2 براي 4FA HTL بيشتر از 40 dBHL در نظر گرفته مي شود مشروط بر آنكه فرد كم شنوا به عنوان كاربر جديد معرفي شود .

با توجه به تصوير 4 ، مشاهده مي شود كه در كاربران سمعك با 4FA HTL بيشتر از 55 dBHL ، كاهش بهره پيشنهادي براي كاربران جديد سمعك صرفا تا 4 FA HTL  در حد 60 dBHL پيشرونده بوده و پس از آن ثابت مي شود .

تاثير سن :

افراد جوانتر نسبت به بهره تجويزي NAL-NL1 ، بهره كمتري را ترجيح مي دهند ، كه البته به لحاظ آماري معني دار نيست . براساس مطالعات متعدد مشخص شده كه كودكان بهره بيشتري را نسبت به بزرگسالان ترجيح مي دهند .

تنظيمات بهره بر اساس كم شنوايي كه مرتبط با تجربه مي باشد مستقل از فركانس و سطح ورودي است .

در مطالعه Keidser و همكاران ( 2008b ) ، ديده شد كه دوره زماني سازگاري براي كاربران جديد سمعك ، بين 13 و 36 ماه مي باشد . طي 36 ماه ، ميانگين كاهش در حد 3 دسيبل در 4FA HTL ديده شد كه غالبا در 12 ماه پاياني رخ مي داد .

. اگر كودك آزمايش ABR را بگذارند ، آزمايشات بيشتري لازم نيست . با اين حال كودكان بايد به صورت پيوسته براي افت شنوايي كه بعد از زمان تولد اتفاق مي افتد مورد ارزيابي قرار گيرند . اگر آزمايش تشخيصي نشان دهد كودك اختلال شنوايي دارد ضروري است سريع خدمات مناسب هم زمان با پيشرفت كاهش شنوايي آغاز شوند . كميته مشترك در شنوايي نوزادان و آكادمي اطفال آمريكا توصيه مي كند در صورت امكان ، خدمات بايد نمايندگي سمعك اتيكن قبل از 6 ماهگي شروع شوند .

خلاصه   

يكي از كشفيات مهم در طول چند دهه ي گذشته اين بود كه گوش هاي طبيعي انسان ها و ديگر حيوانات مهره دار ، صداهايي با فركانس شنوايي يا پژواك هايي در پاسخ به صداها و در برخي موارد به صورت خود به خودي توليد مي كنند . اين پژواك ها مربوط به حساسيت زياد گوش هستند . هم حساسيت گوش و هم توليد پژواك هاي شنوايي يا OAEها ازمكانيسم تقويت فعال هستند كه به علت ارتعاش ساختارهاي گوش داخلي در پاسخ به محرك صوتي سطح پايين افزايش مي يابد . اين مكانيسم مربوط به جنبش OHC و پتانسيل گيرنده است كه تقويت كننده حلزون ناميده مي شود . انرژي متابوليك براي توليد OAEها مورد نياز است . از زمان كشفشان ف گزارش شده كه OAEها در تمام انواع مهره داران زميني وجود داشته اند كه اين نشان مي دهد آن ها انعكاس دهنده ي يك مشخصه ي اساسي شنوايي طبيعي هستند . از آن جا كه OAE ها از روش هاي غير تهاجمي مي تواند ثبت شوند ، آن ها را به عنوان يك ابزار مهم در تحقيقات محققان محسوب مي كنند . در انسان ها و حيوانات ، OAEها به طور گسترده براي مطالعه عملكرد حلزون مورد استفاده قرار مي گيرند همانند سيستم وابران ( جايي كه تحريك راه هاي زيتوني حلزوني وابران مي توانند پاسخ هاي OAE را تنظيم كنند .  OAEها حساس به تغييرات ظريف در عملكرد حلزون هستندكه در اديوگرام استاندارد نشان داده نمي شوند . پزشكان به طور معمول OAEها را براي ارزيابي غربال گري عملكرد حلزوني وابسته به فركانس يا آسيب گوش مياني استفاده مي كنند .  1 – 13 : ساختار پايه اي شماتيكي براي اندازه گيري گسيل هاي خود به خودي .

براي آزمون ABR ، صداها به گوش نوزادان نواخته مي شوند . الكترودها همانند چسب پانسمان بر روي سر نوزاد قرار مي گيرند و براي شناسايي فعاليت الكتريكي كه توسط صدا تحريك مي شود استفاده مي شود . وقتي كه فعاليت الكتريكي برانگيخته وجود دارد كاهش شنوايي مشخص مي شود . آزمون EOAE به اين صورت است كه گوش و نمايندگي سمعك اينترتون ميكروفون كوچك در گوش قرار مي گيرند ، بعد از آن صداها به گوش نواخته مي شوند و بعد از آن پاسخ اندازه گيري مي شود . اگر نوزاد به صورت طبيعي بشنود ، پژواك به عقب يعني داخل گوش منعكس مي شود و توسط ميكروفون مشخص مي شود. وقتي كه كودكي اختلال شنوايي دارد ، هيچ پژواكي در آزمايش EOAE اندازه گيري نمي شود . هنگامي كه آزمون غربال گري شنوايي نوزادان غيرطبيعي باشد ، اين لزوما به اين معنا نيست كه افت شنوايي وجود دارد . اين امكان وجود دارد كه نوزاد با شنوايي طبيعي   به آزمون غربال گري شنوايي پاسخ مثبت ندهد . چند دليل شايع براي اين عبارتند از : مسدود شدن كانال گوش ، مايع گوش مياني ، حركات و يا گريه كردن نوزاد درطول آزمون . در ايالات متحده بين 20 تا 100 نوزاد از هر 1000 نوزاد يعني حدودا ( 2 تا 10 درصد ) آزمون غربال گري اوليه را انجام نمي دهند . فقط 1 تا 3 نوزاد از هر 1000 نوزاد( كمتر از يك درصد ) در واقع كاهش شنوايي دارند . بنابراين ، اكثريت نوزادان ارجاع شده جهت پيگيريآزمون ، شنوايي طبيعي را نشان مي دهند . اگر چه نادر است ، اما گاهي اوقات كاهش شنوايي توسط غربال گري شنوايي اوليه مشخص نمي شود . برخي از كاهش هاي شنوايي خفيف يا كاهش هايي كه فقط برخي از فركانسها را تحت تاثير قرار مي دهند درآزمون هاي غربال گري اوليه مشخص نيستند . علاوه بر اين بعضي از كودكان افت شنوايي دارند كه در هنگام تولد وجود ندارند . اين كودكان با شنوايي طبيعي به دنيا مي آيند اما افت شنوايي بعد از زمان تولد شروع مي شود . اين شرايط ممكن است در اثر بيماري هاي خاصي كه داراي علل ژنتيكي هستند به وجود آيند . كاهش شنوايي بعد از زمان تولد ممكن است يا در اثر استفاده از داروهاي خاصي و يا در نتيجه ي ضربه يا بيماري وجود آيد .اگر نتايج آزمون غربال گري غيرطبيعي باشند، گام نخست دوباره غربال گري كردن با استفاده از تكنيك هاي اضافي است . يك آزمون ABR تشخيصي انجام شده است . يادآوري مي كنيم كه ABR قبل از آن مورد بحث (جاي ترديد) قرار گرفت ، اما نسخه ي غربال گري آزمون بود . ABR تشخيصي ازميان تست شنوايي نوزاداندقيق تر از غربال گري ABR است . ABR تشخيصي يك آزمون كمك كننده در تعيين مقدار افت شنوايي براي فركانس هاي مختلف است نتيجه اين آزمايش پيدا كردن كمترين سطوح صداست كه براي ايجاد پاسخ براي صداهاي با فركانس هاي بالا ، متوسط و پايين است . اگر چنان چه كه آزمايش نوزاد قبل از 2 ماهگي باشد ، مي تواند آزمايش هنگامي صورت بگيرد كه نوزاد در خواب است . اگر يك كودك بزرگتر يا خيلي فعال باشد مي توان از يك داروي مايع براي به خواب رفتن كودك استفاده شود . اين كار ، اين اطمينان را خواهد داد كه حركات نوزادان در نتيجه ي آزمون دخالت ندارد .

غربال گري نوزادان

تشخيص اوليه كودكان مبتلا به اختلال شنوايي هدف مهم بهداشت عمومي در ايالات متحده است . هر ساله در ايالات متحده ، به ازاي هر 1000 كودك ، 5/1 تا 3 مورد با اختلال شنوايي قابل توجهي متولد ميشوند. با ميزان تولد ساليانه تقريبا 4 ميليون نوزاد ، اين ميزان نمايندگي سمعك زيمنس شيوع نشان مي دهد كه هر روزه 33 كودك با اختلال شنوايي متولد مي شوند . با وجود پيشرفت هاي تكنولوژي براي تشخيص اوليه اختلال شنوايي ، تاهمين اواخر ، بسياري از اين بچه ها تا سال دوم زندگي يا ديرتر تشخيص داده نمي شوند . در حال حاضر ، بسياري از نوزادان ، شنوايي خود را در نخستين روزهاي زندگي يعني قبل از ترك بيمارستان آزمايش مي كنند . آزمايش ها ساده و ارزان قيمت هستند . اين (آزمايشات) زمان كوتاهي براي انجام مي خواهند و غيرتهاجمي و بدون درد هستند . غربال گري شنوايي نوزادان مهم است . عواقب تشخيص دير اختلال شنوايي تاثيرقابل توجهي در يادگيري زبان گفتاري و سواد دارد . بدون شناسايي و مداخله مناسب و به موقع در اوايل دوران كودكي ، اختلال شنوايي باعث تداخل در توسعه ارتباط دهاني / شنيداري ، مانع عملكرد تحصيلي و در نتيجه عواقب دراز مدت حرفه اي مي شود . پي بردن به افت شنوايي در مراحل اوليه كمك مي كند تا از چنين عواقبي جلوگيري جلوگيري شود . انجمن ملي كنفراس اجماع سلامتي در مارس 1993 برگزار شد و غربال گري شنوايي براي تمام نوزادان ، موسوم به غربال گري جهاني شنوايي نوزاد راپيشنهاد داد . دسترسيبه بيشترين تعداد ممكناز نوزادان جهت شناسايي زودهنگام اختلالات شنوايي براي همه نوزادان و ارجاع پس از آن براي تشخيص و مداخله لازم است . بهترين فرصت براي دستيابي به اين هدف به نظر مي رسد برنامههاي غربال گريشنوايي نوزادان در بخش نوزادان بيمارستان ها و يادر مراكز تولد ، قبل از ترخيص باشد . برنامه هاي غربالگري معمولا جهت تشخيص شنوايي زودهنگام و مداخله(EHDI) انجام مي شود . اين( EHDI) بسار رايج است چرا كه تشخيص اختلال شنوايي تنها گام نخست است . بيمارستان ها به صورت معمول نوزادانرا براي برخي از مشكلات خاص مثل PKU غربالگري مي كنند . كودكان متولد شده با اين اختلال ژنتيكي نادر نمي توانند بخشي از پروتئين موجود در مواد غذايي را متابوليزه كنند . نكته ي قابل توجه اين است كه كاهش شنوايي در نوزادان بيشتر از مشكلات ديگر كه براي آن در بدو تولد غربال گري مي شوند رخ مي دهند . تقريبا از هر 1000 كودك 1 تا 3 نفرشان با اختلال شنوايي دائمبه دنيا مي آيند . براساس يك بررسي از داده هاي منتشر شده ، انجام واكنش فيزيولوژيكي با معيارهاي پاسخ عيني فوق مطابقت مي كند .روش هاي قابل قبول عبارتند از 1 – ABR 2 – TEOAE يا DPOAE يا 3 – تركيبي از OAE و ABR  . در آينده تحقيقات ممكن است حاصل اهداف اضافي ، اقدامات فيزيولوژيكي باشند كه مي توانند غربال گري شنوايي نوزادان را به صورت فراگير پيش ببرند 

اين محققين به جزء «X» كه بين امواج معمولي II , I ديده مي شد و قله «Y» كه بين امواج III , II ديده مي شد اشاره كردند.

به نظر مي رسيد كه جزء y قلۀ II مرسوم را در نوزادان، انواع سمعك ها از بين مي برد. از آنجا كه قلۀ y در بزرگسالان به حداقل مي رسيد، جزء مرسوم II معمولاً به صورت برجسته و بارز باقي مي ماند. جزء x نيز به صورت مشابه بر امواج مرسوم همجوار خود تاثير مي گذاشت.

معدل گيري»

معدل گيري مرسوم (ميانه) همواره، براي كسب و افزايش پاسخ هاي برانگيختۀ شنوايي كه آغشته با فعاليت نروژينك و نرولوژيك زمينه هستند، به صورت كلينيكي، به كار گرفته شده است. اصول مهم در درك معدل گيري سيگنال در فصل 3، توصيف شده اند. بر طبق گفتۀ (1999) kalayci , ozdamar، «معدل گيري ميانه، فرض مي كند كه پاسخ هاي ثبت شده از يك جاروب منفرد، محتوي يك سيگنال ثابت كه به نويزي كه به صورت تصادفي رخ مي دهد، اضافه شده است مي باشد. بنابراين، تجميع Sommation همزمان پاسخها، جزء سيگنال را افزايش مي دهد در حاليكه نويز را مي كاهد».

اگرچه، معدل گيري مرسوم، به صورت آشكار، به عنوان يك روش موثر شناخته شده است، اما فاقد محدوديت نيست. در طي سالها، اين فرض اوليه، در مورد معدل گيري مرسوم كه در وضعيت كلينيكي با بيماران واقعي، پاسخ ثابت و از نظر زماني وابسته به محرك Time – Locked باقي مي ماند و نويز، هميشه «ثابت و تصادفي» است، مكرراً توسط مهندسين، فيزيكدانان و دانشمندان علوم پايه شنوايي به چالش كشيده شده است. كلينيسين ها، هم آگاه شده اند كه يك آرتيفكت واقعي اندك در طي ارزيابي ABR، كه شايد ناشي از حركت كوتاه و ناخواسته بيمار باشد، مي تواند بلافاصله چندين دقيقه معدل گيري خوب سيگنال را آلوده كند و در نتيجه آناليز مطمئني امواج ABR را مغشوش ساخته يا حتي مانع از آن گردد.

از اوائل 1980، استراتژيهاي آناليز، پردازش، و ارزيابي نوآورانۀ گوناگوني به عنوان جايگزين معدل گيري مرسوم، براي بهبود معدل گيري سيگنال ارائه شده اند كه از جمله مي توان به «معدل گيري وزني» يك نسخۀ Bayesian از معدل گيري وزني Median-averaging , adaptive – filtering , wiener – filtering اشاره كرد.

ويژگيهاي فردي:

اينكه آيا سن فرد تاثير مهمي بر BI دارد يانه، هنوز در دست بررسي است. Hosford-Donn و همكاران (1981) جزء BI را از نوزادان سالم كامل با موفقيت، بدست آوردند. اگرچه زمان نهفتگي ABR بويژه آنكه به جزء BI مربوط مي شد، طولاني شدگي مربوط به سن مورد انتظار را نشان داد، شكل موج كلي و دامنه جزء  BI بين نوزادان و بزرگسالان قابل مقايسه بود.

از سوي ديگر، در مقايسه ديگري از BI، براي ABR در نوزادان در مقابل بزرگسالان Jiang و Tierney (1976)، تفاوت آشكاري بين امواج BI بزرگسالان نوزادان و بزرگسالان مشاهده كردند، بدين تريتب كه BI كوچكتري براي موج VII در نوزادان به دست آمد. قيمت سمعك يونيترون اگرچه Tierney , Jiang اين يافته را به عدم بلوغ، (نارس بودن) پاسخ هاي عصبي مولد امواج ديررس تر ABR در نوزادان مربوط داشتند، ليكن هيچ تفاوتي بين بزرگسالان و نوزادان در پاسخ BI به تغييرات در شدت و  Rate تحريك گزارش نكردند. در آنسوي طيف سني، Kelly-Ballweber و Dobie (1984) تفاوت قابل توجهي در جزء BI، در افراد جوان تر (31 تا 49 سال) در مقابل افراد بزرگسال (64 تا 76 سال) مشاهده نكردند. تاثير وضعيت محيطي سيستم شنيداري بر BI به طور ويژه ارزيابي نشده است اما همين محققين ابراز كردند كه BI با ثبات كمتري در بيماران مبتلا به اختلال شنوايي در فركانسهاي بالا مشاهده مي شود. هيچ تحقيق سيستميك در مورد تاثير ديگر ويژگيهاي فردي نظير جنس، دماي بدن، وضعيت هوشياري و داروها روي BI انجام نشده است.

رفلكس آكوستيك:

در اين مورد كه رفلكس آكوستيك، هيچ تاثيري (يا تاثير اندكي) بر تفاوتهاي ABR در تحريك كليك يك گوشي در مقابل دو گوشي دارند، حداقل در نرخ‌هاي ارائه آرام، اجماع وجود دارد. Levin (1981) تاثير احتمالي فعاليت رفلكس آكوستيك بر ABR BI را آزمايش كرد. با رد در نظر گرفتن فعاليت رفلكس آكوستيكي به عنوان يك فاكتور او اشاره كرد كه انقباض عضلات گوش مياني، در پاسخ به تحريك آكوستيكي اغلب انرژي در فركانسهاي پايين را كاهش مي دهد.

ليكن ABR معمولا با اجزاي فركانس بالاي طيف كليك برانگيخته مي شود. همچنين اين كاهش در سطح گوش مياني رخ مي دهد، يعني قبل از فعاليت حلزون بنابراين همه اجزاي ABR بايد تحت تاثير قرار بگيرند. اين مجادلات، نظري باقي مانده اند.

دوم: دليل ديگر براي امتناع شنوايي شناسان از استفاده از روش ABR از طريق انتقال استخواني اين است كه انرژي الكترومغناطيسي ساطع شده از ويبراتور استخواني، مي‌تواند آرتيفكت‌ ناشي از محرك شديد در ثبت ABR، ايجاد كند. اين امر، هنگاميكه، ماستوئيد براي جايگذاري ويبراتور استخواني و نيز به عنوان مكان قرارگيري الكترود inverting انتخاب مي‌شود و هنگاميكه محرك، يك كليك با پلاريتة منفرد است، تشديد مي‌شود. دو تعديل ساده، در پروتكل ارزيابي BC- ABR مي‌توانداين مشكلات را به حداقل برساند. استفاده از لوبول يا كانال گوش سمعك يونيترون براي الكترود inverting در مقابل ماستوئيد، آرتيفكت محرك را كه توام با مكان ماستوئيد است، كاهش مي‌دهد. همچنين آرتيفكت‌ محرك با استفاده از پلاريتة متناوب بجاي پلاريتة منفرد كاهش مي‌يابد.

سوم: دليل احتمالي سوم براي امتناع كلينيسين‌ها از ثبت منظم BC- ABR، توجه آنها به اين نكته است كه اختلال شنوايي انتقالي بيشترين مقدار را در مناطق فركانسي اطراف 1000 هرتز و پايين‌تر، داراست، در حاليكه ABR برانگيخته شده با كليك، با انرژي تحريكي كه اغلب در منطقة 1000- تا 4000 هرتز متمركز است، وابستگي دارد. اين مسئله (جدايي) پيشنهاد مي‌كند كه آناليز AC- ABR در مقابل BC- ABR نقائص فركانس پايين را كه توسط بيماريهاي گوش مياني ايجاد مي‌شود، نظير اوتيت مياني يا اوتواسلكروز، كمتر از حد واقعي برآورد مي‌كند.

در فرآيند كلينيكي، ارزش تشخيص اصلي BC- ABR، برآورد دقيق و فركانسي فاصلة راه هوايي و استخواني نيست، بلكه هدف اين است كه با يك آزمون الكتروفيزيولوژيك مشخص شود كه آيا كاهش شنوايي، انتقالي يا مختلط است و حسي نيست.

هدف دوم هم ارائه يك برآورد كلي از مقدار جزء انتقالي، در كاهش شنوايي است. معمولاً به مقدار قابل توجهي، خطاي كمتري در برآورد آستانه در بيماريهاي گوش مياني وجود دارد، بيماريهاي نظير آترزي مادرزادي گوش مياني، معلوليت ارتباطي جدي‌تري را باعث مي‌شوند زيرا در اين بيماريها كاهش شنوايي در منطقة فركانس گفتاري (500 تا 4000 هرتز) تا حد متوسط تا شديد (60 تا 10 dBC) است.

نهايتاً در بحث مربوط به مشكلات توام با BC- ABR، معمولاً به مفصل ماسكينگ و نياز به پوشش دگر سويي اشاره مي‌شود. اين مطلب در اديومتري رفتاري نيز مطرح است. در اختلال شنوايي انتقالي دو طرفه شديد، سطح شدتي محرك AC ممكن است گاهي اوقات بيشتر از كاهش بين دو گوش جمجمة فرد باشد، در نتيجه مي‌تواند منجر به عبور احتمالي انرژي آكوستيكي به گوش غير آزمايشي شود. احتمال اين امر در هدفن‌هاي روي گوشي Sdpra aural بيشتر از اينسرت فوت است. همانطور كه در مبحث مربوط به مبدل‌ها اشاره شده است، هدفن‌هاي روي گوشي مرسوم كاهش بين دو گوشي مي‌تواند در حد 40 تا 50 dB باشد در حاليكه اين مقدار معمولاً در اينسرت فون 60 dB است.

تعديل روشهاي زنجيرة تحريكي، مي‌تواند باعث كمتر شدن تاثيرات منجر به افزايش زمان نهفتگي و كاهش دامنه گردد. از اوائل 1980، گزارش‌هايي از حفظ قابل توجه زمان آزمون، و افزايش كارايي تست با استفاده از تكنيك‌هاي زنجيرة تحريك به صورت منظم در مقالات متعدد ارائه شده است.

با اين حال، اگرچه، روش‌هايي چون MLS در سيستم‌هاي موجود تجاري نيز به عنوان يك ويژگي‌ گنجانيده شده است، ليكن استراتژي‌هاي زنجيرة تحريك نمايندگي سمعك اتيكن هنوز به صورت وسيع در مجموعة آزمون‌هاي كلينيكي ABR، جايگزين نشده‌اند.

محرك نويز: سيگنال‌هاي نويز كه به تنهايي يا همراه با كليك و تن‌برست، ارائه مي‌شوند، اغلب در متون مربوط به ABR كلينيكي، توصيف مي‌شوند. دلايل به كارگيري نويز به عنوان محرك، يا همراه با محرك، در بين مطالعات مختلف، تفاوت مي‌كند، و شامل تحقيق در مورد پديده‌هاي شنوايي پايه‌اي (مثلاً خواص پاسخي زماني حلزون و عصب شنوايي)، يا اهداف كاربردي كلينيكي بيشتر (مثلاً وابستگي فركانسي بيشتر براي ارزيابي كلينيكي نوزادان و كودكان) مي‌شود.

محرك نويز، مورداستفاده در ارزيابي gap detection، يك فرآيند سايكوفيزيكي كه براي ارزيابي، پردازش شنيداري زماني يا وضوح زماني به كار مي‌رود نيز به عنوان محرك در توليد ABR، موثر است.

ABR با يك noise burst اوليه با ديرش بزرگتر از 15 ms برانگيخته مي‌‌شود، و سپس در طي چند ميلي ثانيه دومين noise burst به عنوان محرك براي ABR دوم ارائه مي‌شود. فاصلة سكوت (gap) معمولاً در گسترة 0 MS تا بيش از 100 ms، ممكن است متفاوت باشد.

يك فرض اوليه، در مورد اندازه‌گيري gap detection اين است كه ABR متعلق به دومين noise burst اگر، فاصلة سكوت كاملاً توسط سيستم شنوايي پردازش شده باشد، (يعني اينكه gap برابر با فاصلة لازم براي وضوح زماني است يا بيشتراز آن است) تغيير نخواهد كرد. داده‌هاي هنجار، براي ABR برانگيخته شده توسط noise burst كه پس از noise burst ديگر ارائه شده (يعني آستانة gap detected نرمال تعريف شده) جمع‌آوري شده‌اند.

تغييرات در زمان نهفتگي موج V، يا عدم وجود ABR، براي محركي كه پس از يك فاصلة سكوت كه توسط افراد طبيعي قابل تشخيص است يعني ديرش gap براي عدم تداخل با ABR به اندازة كافي طولاني است، همراه با نقائصي در پردازش شنيداري زماني است.

تغييرات طبيعي در ABR با ديرش‌هاي كوتاه‌تر gap شامل طولاني‌شدن زمان نهفتگي و كاهش دامنه مي‌شود. در افراد جوان نرمال با ديرش gap به كوتاهي، 8 ميلي‌ثانيه، يك ABR قابل تشخيص وجود دارد، در حاليكه هنگاميكه gap silent، به كوتاهي 4 ميلي‌ثانيه است، ممكن است ABR حضور نداشته باشد.

Werner و همكاران، كاربرد ABR در ارزيابي الكتروفيزيولوژيك پردازش زماني، با روش gap detection، را مورد تحقيق قرار دادند. افراد مطالعة آنها 33 فرد جوان و 30 نوزاد بودند، از اين 30 نوزاد، 10 نوزاد سه ماهه و 20 نوزاد شش ماهه بودند، محرك، يك جفت نويز 15 ميلي‌ثانيه‌اي عريض باند بود، كه با فاصله‌هاي سكوت، از 0 تا 125 ميلي‌ثانيه از هم جدا مي‌شدند.